Τα σχόλια και η “επίπληξη” πάνε βροχή, όταν η εκκλησία γεμίσει 5 λεπτά πριν την Ανάσταση.
Πλησιάζουν οι μέρες του Πάσχα και όλοι κάνουν λόγο για τα έθιμα που επικρατούν στη χώρα μας την περίοδο αυτή. Εκδρομή στο χωριό, τραπέζια με συγγενείς, νόστιμες συνταγές, ποιος τρώει και ποιος δεν τρώει τη μαγειρίτσα, τσούγκρισμα αυγού και άλλα πολλά. Κανείς όμως δεν μιλάει για όλες εκείνες τις οικογένειες που φτάνουν στην εκκλησία 5 λεπτά πριν την Ανάσταση.
Οικογένειες στολίζονται μία ώρα για να φτάσουν εν τέλει στην εκκλησία την στιγμή που φτάνει και το Άγιο Φως. Στις εκκλησίες που βρίσκονται στις μεγάλες πόλεις συνήθως οι παπάδες δεν σχολιάζουν κάτι, όμως σε μικρά νησιά και χωριά η εικόνα είναι διαφορετική. Τα σχόλια και η “επίπληξη” πάνε βροχή, όταν η εκκλησία γεμίσει 5 λεπτά πριν την Ανάσταση.
Για πολλές οικογένειες αυτό είναι το δικό τους τελετουργικό, το δικό τους έθιμο. Κάθε χρόνο προσπαθούν να φτάσουν νωρίτερα στην εκκλησία, κάθε χρόνο λένε: “Του χρόνου θα πάμε από την αρχή της λειτουργίας”. Κάθε χρόνο όμως φτάνουν τα τελευταία λεπτά, τρέχοντας, ενώ πάντα κάποιος προπορεύεται φωνάζοντας “Πάλι αργήσαμε, γρήγορα!”.
Η γιορτή του Πάσχα όμως, όπως και άλλες γιορτές στην χώρα μας στόχο έχει να μας φέρνει κοντά, και αυτό γίνεται ακόμα και όταν όλοι τρέχουν προς την εκκλησία στο τέλος της λειτουργίας. Μπορεί όλο και λιγότεροι άνθρωποι να ξέρουν και να ακολουθούν με λεπτομέρεια όλα τα έθιμα, αλλά οι περισσότεροι θέλουν αυτές τις μέρες, να τις περάσουν με τα αγαπημένα τους πρόσωπα και να κάνουν ένα διάλειμμα.
Αυτό ίσως να είναι και το νόημα τελικά για μια οικογένεια. Να γελάσουν, να τρέξουν προς την εκκλησία, να παραδεχτούν πως μάλλον δεν θα αλλάξουν ποτέ, να τους μαλώσει η γιαγιά, ο παππούς ή ακόμα και ο παπάς, να υποσχεδούν πως θα γίνουν καλύτεροι του χρόνου και να φτιάξουν τις δικές τους πασχαλινές αναμνήσεις!
Σχόλια